Het leven is een brug. Bewandel die brug, maar bouw er geen huis op.
Een patiënt komt de therapiekamer binnen en zegt: “Ik heb in niets meer zin, niets spreekt me nog aan, het is alsof er een mist, een zwarte mist in mijn hoofd zit, die me afsluit van het leven. Ik besef het, maar kan er tegelijkertijd niets aan doen. Het lijkt wel alsof ik niet anders kan dan mijn zwarte en hopeloze gedachten te ondergaan, ik ben een toeschouwer geworden van mijn eigen miserabele leven.”
Depressie is een stemmingsstoornis die iemands vermogen om helder te denken belemmert. Een persoon ervaart het als afschuwelijke geestelijke pijn waarin hij/zij vastzit. Depressie verandert essentiële lichaamsfuncties, zoals slapen en eten.
Ieder individu die aan depressie lijdt, voelt zich enorm eenzaam in die pijn. Toch ziet men uit verschillende onderzoeken dat depressie het meest voorkomende psychiatrische aandoening is. Een van de verrassendste en meest verontrustende aspecten is dat er zo weinig gebruik wordt gemaakt van de geestelijke gezondheidszorg: het aantal depressieven dat geen beroep doet op de geestelijke gezondheidszorg is groter dan het aantal dat onder behandeling is. Een wel heel zichtbare prijs van depressie is een grotere risico van suïcide.
Depressie komt zelden alleen! Angst of paniekaanvallen, specifieke fobieën en obsessieve-compulsieve stoornis gaan gepaard met depressie.